Namen de Romeinen stroop als een oorspronkelijk product mee naar onze contreien? Dat zou kunnen, maar bewijs ontbreekt. Of is stroop zoals zoveel Romeinse cultuurelementen, gepikt bij de Egyptenaren? Zij kenden het procedé van conservering met suikers. Pasten dit toe in allerhande gezondheidsmiddeltjes. Opmerkelijk: in de Romeinse opmars langs de Rijn naar het noorden is er nergens een fruitstreek met sporen van stroop stokerijen. Slechts een enkel relict in Zwitserland. In onze regio, Z. Limburg en aangrenzend Duits en Belgisch gebied, is ambachtelijke stroop een eeuwenoud streekproduct.
Toch een andere oorsprong? Als volgt? Lokale stammen verzamelden bosvruchten. Vanwege hun bitterheid werden die gekookt tot een eetbaar prutje. Op zekere dag ontsnapt de geit uit de kraal. Zonder dralen op klopjacht. Het brandende houtvuur en de kokende pot met vruchten werd vergeten. Na terugkomst, gelukkig met de geit, was het fruitmoes een vaste massa geworden en werd opzij gezet. Dagen later nog geen bederf. Voorzichtig geproefd. Sterk van smaak, goed eetbaar. Nog een hap zonder ziek te worden. Stamoudsten besloten de lange kooktijd te laten herhalen. Met succes: lange bewaring met eetbaar resultaat. Zelfs met de door de Romeinen meegebrachte peren en appelen. Ligt de oorsprong dus in de regio zelf? En vanaf de middeleeuwen, de tijdsperiode met sterke uitbreiding van fruitaanplant in kloosters en kastelen, een grote opbloei? Dit zou zo maar kunnen!